ทั้งองค์ฐานราญร้าวถึงเก้าแสก
เผยอแยกยอดสุดก็หลุดหัก
โอ้เจดีย์ที่สร้างยังร้างรัก
เสียดายนักนึกน่าน้ำตากระเด็น
กระนี้หรือชื่อเสียงเกียรติยศ
จะมิหมดล่วงหน้าทันตาเห็น
เป็นผู้ดีมีมากแล้วยากเย็น
คิดก็เป็นอนิจจังเสียทั้งนั้น
สุนทรภู่ : นิราศภูเขาทอง
ถึงรานร้าวเก้ายอดตลอดรวด
ระทมปวดแปลบปรายหทัยหาย
ค่อยทรุดเอียงเสียงร้องร่ำกำจรจาย
น้ำตาไหลสุดกำลังจะรั้งริน
ขอน้อมนบพุทธรัตน์สหัสชาติ
แม้โรยลาดเลื่อนไหลในกระสินธ์
จะน้อมนำศรัทธาไม่ราคิน
วัตถุสิ้นธรรมยาตรายังคลาไคล
อ.ราม วัชรประดิษฐ์: ประพันธ์